شکستگی لگن سالمند

شکستگی لگن یکی از مشکلات مهم سالمندان است که معمولاً در اثر سقوط و ضربه به سطح سخت رخ می‌دهد. لگن شامل استخوان فمور و استخوان‌های کمر است که با هم به شکل حلقوی قرار گرفته‌اند و در حرکت بدن نقش بسیار مهمی دارند.

شکستگی لگن می‌تواند برای سالمندان عوارض جدی داشته و می‌تواند باعث محدودیت در حرکت، ناتوانی و کاهش کیفیت زندگی شود.

درمان شکستگی در لگن بستگی به نوع شکستگی دارد. در برخی موارد، بهتر است با استفاده از داروهای ضد درد، فیزیوتراپی و استراحت، شکستگی درمان شود. در موارد دیگر، ممکن است نیاز به جراحی و استفاده از ابزارهای پشتیبانی است.

داروهای ضد درد ، دسته‌ای از داروهایی هستند که برای کاهش درد و التهاب به کار می‌روند. به طور کلی، این داروها به دو دسته آسپرین و غیر آسپرینی تقسیم می‌شوند.

برخی از داروهای ضد درد غیر آسپرینی شامل پاراستامول (Paracetamol) و ایبوپروفن (Ibuprofen) هستند. همچنین، داروهایی مانند کدئین (Codeine) و ترامادول (Tramadol) نیز برای درمان درد شدید تجویز می‌شوند.

در هر صورت، قبل از مصرف هر نوع داروی ضد درد، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید و به دستور او عمل کنید، زیرا در برخی موارد این داروها ممکن است با عوارض جانبی جدی همراه باشند و برای برخی افراد با بیماری‌های خاص، مصرف آنها منع شده باشد.

به طور کلی، از جمله راه‌های پیشگیری از شکستگی لگن در سالمندان، می‌توان به تقویت عضلات، افزایش تعادل و استفاده از وسایل پشتیبانی مانند عصا اشاره کرد. همچنین، اصلاح شرایط محیطی مانند حذف عوامل ایجاد کننده خطر مانند فرش‌های لغزنده و فضای باز و ایجاد نور کافی در اتاق‌ها می‌تواند به کاهش موارد خطرناک جهت شکستگی لگن در سالمندان کمک کند.

شما می توانید ضمن تماس با مرکز پرستاری در منزل زی با مهر از مشاوره رایگان و سایر خدمات این مرکز بهره مند شوید

علائم شکستگی لگن در سالمندان

علائم شکستگی در لگن در سالمندان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. درد: درد شدید در منطقه لگن و همچنین در ناحیه کمر و شکم ممکن است نشانه شکستگی لگن باشد. در بعضی موارد، درد می‌تواند به دنبال یک ضربه یا سقوط شدید رخ دهد.
2. تورم: تورم در منطقه لگن، قسمت پایین شکم و یا دور باسن ممکن است نشانه شکستگی در لگن باشد.
3. کوفتگی عضلانی: کوفتگی عضلانی در پاها یا بخصوص در منطقه باسن نیز ممکن است نشانه شکستگی لگن باشد.
4. محدودیت در حرکت: محدودیت در حرکت و عدم توانایی در چرخش و حرکت پاها نیز می‌تواند نشانه شکستگی در لگن باشد.
5. ناراحتی و تنگی در نفس: در برخی موارد شکستگی لگن ممکن است با ناراحتی و تنگی در نفس همراه باشد.
6. تغییر در شکل و طول پا: در برخی موارد، پایی که شکسته است ممکن است کوتاه تر بنظر آید و یا شکل غیرطبیعی پیدا کند.

اگر شما یا عزیزانتان علائم شکستگی لگن دارید، باید به طور فوری با پزشک خود تماس بگیرید و به راهنمایی او عمل کنید. در صورت عدم درمان مناسب، شکستگی لگن می‌تواند منجر به مشکلات جدی و حتی مرگبار باشد.

جلوگیری از شکستگی لگن سالمند

برای جلوگیری از شکستگی لگن سالمندان در منزل، می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:

۱. رفع عوامل خطر: از بین بردن عوامل خطری مانند فرش‌های لغزنده. همچنین، ایجاد نور کافی در منزل نیز می‌تواند به کاهش خطر شکستگی لگن در سالمندان کمک کند.

۲. استفاده از وسایل پشتیبانی: استفاده از نیمکت‌ها، عصاهای پشتیبانی، قلاب‌های دستی و دیگر وسایل پشتیبانی می‌تواند به سالمندان در استفاده از فضای منزل کمک کند.

۳. تقویت عضلات: تمرینات تقویتی مانند بلند کردن وزنه‌های سبک و تمرینات پیاده‌روی می‌تواند به تقویت عضلات لازم برای حفظ تعادل و کاهش خطر شکستگی در سالمندان کمک کند.

۴. استفاده از صندلی‌هایی با پشتی بلند: صندلی‌های با پشت بلند و بلندی مناسب می‌توانند به سالمندان در نشستن و بلند شدن کمک کنند.

۵. ایجاد فضای راحت: در منزل، باید فضای راحتی برای سالمندان ایجاد شود. می‌توانید با قرار دادن مبلمان و سایر وسایل در جای مناسب و با ایجاد فضایی برای استراحت و تفریح، به راحتی او و کاهش خطر شکستگی در لگن کمک کنید.

با انجام این اقدامات، می‌توانید فضای منزل را برای جلوگیری از شکستگی لگن پدر یا مادر خود بهتر کنید. همچنین، با مراجعه به پزشک خود و دریافت راهنمایی‌های بیشتر، می‌توانید بهترین راهکارها را برای جلوگیری از شکستگی لگن در سالمندان در منزل پیدا کنید.

انواع شکستگی لگن در سالمندان

شکستگی لگن در سالمندان می‌تواند به چندین شکل رخ دهد. برخی از انواع شکستگی لگن عبارتند از:

۱. شکستگی گردن فمور – Femoral neck fracture: این نوع شکستگی در بالای استخوان فمور و در نزدیکی مفصل کمر وجود دارد. این شکستگی در سالمندان بسیار شایع است و می‌تواند باعث کاهش قابل توجهی در کیفیت زندگی شود.

۲. شکستگی استخوان تحتانی: در شکستگی در لگن، شکستگی در بخشی از استخوان تحتانی بدن به نام استخوان لگن یا pelvic bone رخ می‌دهد. استخوان‌های کمر در بالای استخوان لگن قرار دارند و استخوان tibia در پایین آن قرار دارد.

۳. شکستگی استخوان‌های کمر: شکستگی در استخوان‌های کمر می‌تواند در بخش‌های مختلف این استخوان‌ها رخ دهد و معمولاً باعث درد شدید و کاهش حرکت می‌شود.

۴. شکستگی استخوان زیرین: در این نوع شکستگی، استخوان‌های پایینی لگن شکسته می‌شوند. این شکستگی معمولاً در قسمت داخلی استخوان پایینی لگن و در نزدیکی مفصل باسن رخ می‌دهد.

۵. شکستگی استخوان ایلیوم: در این نوع شکستگی، استخوان ایلیوم شکسته می‌شود. این شکستگی در نزدیکی مفصل باسن و در بالای استخوان فمور وجود دارد.

در شکستگی ایلیوم، شکستگی در استخوانی به نام ایلیوم رخ می‌دهد. این استخوان یکی از سه قسمتی است که با استخوان های دیگر لگن مفصل می‌شود و در بالای استخوان فمور (یا ران) قرار دارد. بنابراین، منظور از “در نزدیکی مفصل باسن و در بالای استخوان فمور”، منطقه‌ای است که در بالای استخوان ران و نزدیک به مفصل باسن و در محدوده استخوان ایلیوم قرار دارد.

تشخیص نوع شکستگی لگن

تشخیص نوع شکستگی در لگن بر اساس علائم بالینی و انجام تصویربرداری مانند اشعه X و MRI انجام می‌شود. درمان شکستگی لگن بستگی به نوع شکستگی و وضعیت عمومی بیمار دارد و ممکن است شامل استراحت، داروهای ضد درد، فیزیوتراپی، جراحی و استفاده از وسایل پشتیبانی باشد.

در تمام موارد شکستگی لگن، برای بهبود وضعیت بیمار، فعالیت‌های فیزیکی و تمرینات ورزشی مناسب و با رعایت راهنمایی‌های پزشکی نیز مفید است.

همچنین، برای جلوگیری از شکستگی در لگن در سالمندان، می‌توان از مکمل‌های کلسیم و ویتامین د استفاده کرد و از زمانی که بیمار به شکستگی لگن مبتلا شده، به وسایل پشتیبانی مانند عصا و دیگر وسایل کمکی احتیاج دارد.

آیا مصرف مکمل‌های کلسیم و ویتامین د برای جلوگیری از شکستگی در لگن در سالمندان مفید است؟

بله، مصرف مکمل‌های کلسیم و ویتامین D برای جلوگیری از شکستگی در لگن در سالمندان مفید است. این مواد مغذی به عنوان دو عامل مهم در حفظ سلامت استخوان‌ها و جلوگیری از شکستگی لگن در سالمندان شناخته شده‌اند.

کلسیم یک عنصر مهم در ساخت استخوان‌ها است و در صورت کمبود آن، استخوان‌ها به راحتی شکسته می‌شوند. برای جلوگیری از کمبود کلسیم در بدن، می‌توان از مکمل‌های کلسیم استفاده کرد. همچنین، می‌توان از منابع طبیعی کلسیم مانند شیر و لبنیات، سبزیجات و ماهی‌های چرب نیز استفاده کرد.

ویتامین D نیز برای جذب کلسیم از روده و حفظ سلامت استخوان‌ها مهم است. اکثر سالمندان به دلیل کمبود تولید ویتامین D نیاز به مصرف مکمل‌های ویتامین D دارند.

در کل، مصرف مکمل‌های کلسیم و ویتامین D برای جلوگیری از شکستگی لگن در سالمندان مفید است، اما قبل از مصرف هر نوع مکمل غذایی، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید و به دستور او عمل کنید.

آیا مصرف مکمل‌های کلسیم و ویتامین D برای سایر بیماری‌ها هم مفید است؟

مصرف مکمل‌های کلسیم و ویتامین D برای جلوگیری از بیماری‌های مختلف سلامتی، از جمله بیماری‌های استخوانی، مفید است. همچنین، تحقیقات نشان داده است که مصرف این مکمل‌ها می‌تواند در کاهش خطر ابتلا به برخی بیماری‌های قلبی، دیابت و برخی بیماری‌های سرطانی نیز مفید باشد.

در برخی بیماری‌های استخوانی، مانند اوستئوپروزیس (کاهش دانسیته استخوان) ، مصرف مکمل‌های کلسیم و ویتامین D می‌تواند مفید باشد. همچنین، در برخی بیماری‌های قلبی، مانند فشار خون بالا، مصرف ویتامین D می‌تواند بهبود شاخص‌های قلبی-عروقی را به همراه داشته باشد.

در مورد بیماری‌های سرطانی، مطالعات نشان داده است که مصرف ویتامین D می‌تواند باعث کاهش خطر ابتلا به برخی از نوع‌های سرطان شود، از جمله سرطان پروستات، سینه و کولورکتال (سرطان روده بزرگ). همچنین، برخی مطالعات نشان داده است که مصرف کلسیم ممکن است باعث کاهش خطر بروز برخی از نوع‌های سرطان شود.

در کل، مصرف مکمل‌های کلسیم و ویتامین D برای جلوگیری از بیماری‌های مختلف، به ویژه بیماری‌های استخوانی، مفید است. با این حال، قبل از مصرف هر نوع مکمل غذایی، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید و به دستور او عمل کنید.

شکستگی لگن در چه مدت خوب می شود؟

مدت زمان بهبودی شکستگی لگن بستگی به نوع شکستگی، سن بیمار، وضعیت عمومی بیمار و درمان انجام شده دارد و ممکن است متفاوت باشد.

در برخی موارد شکستگی در لگن، زمان بهبود بسیار کند و طولانی مدت است. به طور کلی، درمان شکستگی لگن ممکن است شامل استراحت، جراحی، فیزیوتراپی و مصرف داروهای ضد درد باشد. برای شکستگی‌هایی که نیاز به جراحی دارند، بیمار ممکن است برای چند هفته یا حتی چند ماه بعد از جراحی، به استراحت در بستر نیاز داشته باشد.

به طور کلی، برای شکستگی لگن در سالمندان، بهبودی معمولاً بسیار کند است و ممکن است چندین ماه به طول بیانجامد. همچنین، در برخی موارد، این نوع شکستگی می‌تواند منجر به مشکلات طولانی مدت مانند محدودیت حرکت و کاهش استقلال بیمار شود.

در هرصورت، برای بهبودی بهتر و سریعتر، پیروی از راهنمایی‌های پزشکی و فیزیوتراپی به همراه مصرف داروهای مورد نیاز بسیار مهم است. همچنین، بیمار باید به دقت به راهنمایی‌های پزشکی در خصوص فعالیت‌های فیزیکی و تمرینات ورزشی نیز عمل کند.

درمان شکستگی در لگن بدون جراحی در سالمندان

درمان شکستگی لگن در سالمندان بدون جراحی ممکن است در برخی موارد موثر باشد، اما باید توجه داشت که در برخی شکستگی‌های لگن، جراحی ضروری است و درمان بدون جراحی ممکن است بهبودی بسیار کند و یا حتی ناموفق باشد. به هر حال، درمان بدون جراحی باید بصورت زیر باشد:

1. استراحت: بستری در بیمارستان یا خانه برای چند هفته یا بیشتر از یک ماه برای کاهش فشار بر روی لگن و کمک به بهبودی بیمار، توصیه می‌شود.
2. تجویز داروهای ضد درد: داروهای ضد درد مانند پاراستامول یا ایبوپروفن برای کاهش درد و التهاب مورد استفاده قرار می‌گیرند. برخی داروهای ضد درد قوی‌تر مانند ترامادول نیز در برخی موارد تجویز می‌شوند.
3. فیزیوتراپی: فیزیوتراپی با هدف کمک به بهبودی عضلات پیرامون لگن، کمک به بهبودی بیمار و کاهش خطر عوارض مرتبط با خونریزی و عفونت، تجویز می‌شود.
4. کاهش فشار بر روی لگن: در برخی موارد، استفاده از وسایل پشتیبانی به کاهش فشار بر روی لگن و تسهیل در بهبودی بیمار می‌کنند.
5. تغذیه سالم: تغذیه سالم و متنوع با مصرف کافی پروتئین، ویتامین D و کلسیم می‌تواند به بهبودی بیمار کمک کند.

در هر صورت، درمان شکستگی لگن بدون جراحی در سالمندان باید تحت نظر پزشک قرار گیرد و بسته به شرایط بیمار، ممکن است نیاز به ترکیبی از روش‌های مختلف باشد.

آیا درمان با جراحی همیشه ضروری است؟

درمان شکستگی لگن با جراحی بسته به نوع و شدت شکستگی، سن بیمار و وضعیت عمومی او ممکن است ضروری باشد. در برخی موارد، جراحی استخراج فوری از شکستگی لگن برای جلوگیری از عوارض جانبی جدی مانند خونریزی داخلی، عفونت و عدم تثبیت صحیح شکستگی، ضروری است.

اما در برخی موارد ساده‌تر شکستگی لگن، ممکن است جراحی لازم نباشد و درمان بدون جراحی با استراحت در بستر، تجویز داروهای ضد درد و فیزیوتراپی موفق باشد.

در هر صورت، تصمیم نهایی برای درمان شکستگی لگن با یک پزشک متخصص باید گرفته شود و باید به نکات ایمنی و راهنمایی‌های پس از جراحی برای جلوگیری از عوارض جانبی جدی توجه شود. همچنین، در صورت احساس درد شدید، تورم یا خونریزی، بهتر است به طور فوری با پزشک خود تماس بگیرید.

آیا شکستگی لگن باعث مرگ میشود؟

بله، شکستگی لگن می‌تواند در برخی موارد جدی حتی زندگی‌ فرد را تهدید کند، به خصوص در سالمندان و افراد با بیماری‌های مزمن که تحت تاثیر کمترین ضربه‌ای به لگن قرار می‌گیرند.

در واقع، شکستگی در لگن می‌تواند منجر به مشکلات جدی شود از جمله خونریزی داخلی، عفونت، عدم تثبیت شکستگی، کوفتگی عضلات، تشکیل خونریزی در عروق و رگ‌های عمیق و حتی بیماری‌های خطرناک مانند انفعال قلبی و سکته مغزی.

در بیشتر موارد، شکستگی لگن در سالمندان با بیماری‌های مزمن مانند دیابت، فشار خون، بیماری‌های قلبی، آرتروز و غیره، مرگبارتر است. بنابراین، در صورتی که شکستگی در لگن تشخیص داده شود، باید به سرعت تحت مراقبت پزشکی قرار گیرید تا عوارض جانبی جدی جلوگیری شود و درمان مناسب انجام شود.

مراقبت بعد از عمل شکستگی لگن سالمندان

مراقبت بعد از عمل شکستگی در لگن سالمندان بسیار مهم است و به طور کلی شامل موارد زیر می‌شود:

• استفاده از وسایل پشتیبانی: برای کمک به بیمار در حرکت کردن و جلوگیری از سقوط، ممکن است از وسایل پشتیبانی مانند عصا یا واکر استفاده شود.
• فیزیوتراپی: برای بهبود عملکرد عضلات پیرامون لگن و کمک به بازیابی حرکت، فیزیوتراپی ممکن است تجویز شود.
• تغذیه سالم: تغذیه سالم و متنوع با مصرف کافی پروتئین، ویتامین D و کلسیم می‌تواند به بهبودی بیمار کمک کند.
• داروهای ضد درد و ضد التهاب: ممکن است پزشک داروهای ضد درد و ضد التهاب مانند پاراستامول، ایبوپروفن و یا دیگر داروهای مشابه را به شما تجویز کند.
• پیگیری مرتب با پزشک: باید برنامه‌های درمانی خود را با پزشک خود پیگیری کنید و در صورت بروز هرگونه علائم ناگوار مانند درد شدید، تورم، خونریزی، تب و یا سایر مشکلات به پزشک خود اعلام کنید.

همچنین، برای جلوگیری از شکستگی لگن در آینده، باید به مواردی مانند تقویت عضلات، تقویت استخوان‌ها با مصرف کلسیم و ویتامین D، و استفاده از وسایل ایمنی مانند کفش‌های ضد لغزش توجه کنید.

وسایل ایمنی برای جلوگیری از شکستگی لگن

وسایل ایمنی می‌توانند در جلوگیری از شکستگی لگن و کاهش خطر سقوط مفید باشند. برخی از وسایل ایمنی عبارتند از:

1. کفش‌های ضد لغزش: این نوع کفش‌ها معمولاً دارای پاشنه‌های ضد لغزش هستند که به شما کمک می‌کنند در سطوح لغزنده و شیب‌دار تعادل خود را حفظ کنید.
2. عینک: در صورت داشتن مشکلات بینایی مانند کم‌بینایی، استفاده از عینک به شما کمک می‌کند تا بتوانید در محیط‌های پرتردد و پرتلاطم، مانند مراکز خرید و مراکز عمومی، بهتر حرکت کنید.
3. وسایل پشتیبانی: استفاده از وسایل پشتیبانی مانند عصا، واکر و یا صندلی با دسته کمک می‌کند تا در حرکت کردن و جلوگیری از سقوط، مستقل تر باشید.
4. حفاظ خانه: نصب حفاظ در خانه و محیط زندگی به شما کمک می‌کند تا از سقوط و برخورد با اشیاء خطرناک جلوگیری کنید.
5. تغییرات در محیط زندگی: ایجاد تغییرات در محیط زندگی مانند برداشتن فرش‌های لغزنده، نصب ریلینگ در دسترسی‌ها و حمام‌ها و یا جایگزینی مبلمان بلند با مبلمان کم‌ارتفاع می‌تواند به کاهش خطر سقوط و شکستگی لگن کمک کند.

در کل، استفاده از وسایل ایمنی در کنار رعایت اصول بهداشتی و توجه به تمرینات کمی و کیفی برای تقویت عضلات و استحکام استخوان‌ها می‌تواند به کاهش خطر شکستگی در لگن کمک کند.

شکستگی لگن در سالمندان چه پیامدهایی دارد؟

شکستگی لگن در سالمندان می‌تواند پیامدهای جدی داشته باشد. برخی از پیامدهای شکستگی لگن در سالمندان عبارتند از:

1. ناتوانی در حرکت: شکستگی لگن می‌تواند باعث ناتوانی در حرکت و کاهش استقلال بیمار شود. این مشکل معمولاً به دلیل درد شدید و تحریک عصبی در منطقه شکستگی ایجاد می‌شود.
2. خطر افزایشی برای سایر شکستگی‌ها: شکستگی لگن باعث تغییرات در نحوه راه رفتن بیمار می‌شود که می‌تواند باعث بروز شکستگی در دیگر قسمت‌های بدن مانند پاها یا زانوها شود.
3. عوارض جانبی: شکستگی لگن می‌تواند عوارض جانبی مانند خونریزی داخلی، عفونت، کوفتگی عضلانی، تشکیل خونریزی در عروق و رگ‌های عمیق و حتی بیماری‌های خطرناک مانند انفعال قلبی و سکته مغزی را نیز ایجاد کند.
4. کاهش کیفیت زندگی: شکستگی در لگن ممکن است باعث کاهش کیفیت زندگی بیمار شود، زیرا او ممکن است نتواند به کارهای روزمره خود ادامه دهد و از استقلال خود دست بدهد.
5. مرگ: در بعضی موارد، شکستگی لگن ممکن است منجر به مشکلات جدی مانند عفونت، عارضه‌های قلبی و ریوی و یا تشکیل خونریزی در عروق و رگ‌های عمیق شود که ممکن است به مرگ بیمار منجر شود.

بنابراین، برای جلوگیری از شکستگی در لگن در سالمندان، بهتر است به رعایت توصیه‌های پزشکی، استفاده از وسایل ایمنی، تغذیه مناسب و تقویت عضلات و استخوان‌ها توجه کرد. همچنین، در صورت بروز هرگونه علائم نگران‌کننده، به طور فوری به پزشک خود مراجعه کنید.

تراکم استخوان و شکستگی لگن

تراکم استخوان و شکستگی لگن دارای ارتباط مستقیمی هستند. با افزایش سن، تراکم استخوان کاهش می‌یابد و استخوان‌ها به طور طبیعی ضعیف‌تر می‌شوند. این موضوع می‌تواند باعث افزایش خطر شکستگی در لگن در سالمندان شود.

تراکم استخوان با استفاده از دستگاهی به نام دکسا اسکنومتر (DEXA) اندازه گیری می‌شود. نتیجه این اندازه‌گیری بر اساس T-score است که نشان دهنده میزان تفاوت تراکم استخوان فرد با تراکم استخوان معمول در جوامع مشابه سنی و جنسی است.

افراد با T-score زیر -2.5 به عنوان دارای استئوپنی شناخته می‌شوند، که به معنای تراکم استخوان کمتر از حد معمول است.

افراد با استئوپنی ریسک بیشتری برای شکستگی لگن دارند. شکستگی لگن در افراد با استئوپنی، به دلیل تراکم استخوان کم، بسیار شایعتر است. به عنوان مثال، بر اساس مطالعات، افراد با T-score زیر -2.5 دارای ریسک چندین برابر برای شکستگی لگن هستند.

بنابراین، برای جلوگیری از شکستگی در لگن در سالمندان، بهتر است از دوره‌های اندازه‌گیری تراکم استخوان استفاده کرده و در صورت نیاز، با پزشک در مورد روش‌های پیشگیری و درمان این مشکل مشورت کنید. همچنین، مصرف کلسیم و ویتامین D، تحریک عضلات با ورزش منظم و جلوگیری از سقوط با استفاده از وسایل ایمنی نیز می‌تواند به کاهش خطر شکستگی در لگن در سالمندان کمک کند.

ارتباط سن و جنس افراد با شکستگی لگن

شکستگی لگن بیشتر در سالمندان و بیشتر در زنان اتفاق می‌افتد. این مسئله به دلیل کاهش تراکم استخوان با افزایش سن و کاهش هورمون‌های جنسی مرتبط با تغییرات هورمونی در زنان است.

به طور معمول، شکستگی در لگن در افراد بالای 65 سال چند برابر بیشتر از افراد جوانتر است. همچنین، در زنان شکستگی لگن بیشتر از مردان رخ می‌دهد، به طوری که در میان زنان به ازای هر مردی که دچار شکستگی لگن شده است، 3 تا 4 زن دچار شکستگی لگن می‌شوند.

بنابراین، برای جلوگیری از شکستگی در لگن در سالمندان، بهتر است از دوره‌های اندازه‌گیری تراکم استخوان استفاده کرده و در صورت نیاز، با پزشک در مورد روش‌های پیشگیری و درمان این مشکل مشورت کنید.

ارتباط شکستگی لگن با اختلالات تیروئیدی

تحقیقات نشان داده‌اند که اختلالات تیروئیدی می‌توانند باعث کاهش تراکم استخوان شوند و در نتیجه خطر شکستگی‌های استخوانی از جمله شکستگی لگن را افزایش دهند.

افراد با هیپرتیروئیدیسم (غدد تیروئید بیش از حد فعال ) دارای ریسک بیشتری برای شکستگی لگن هستند. در مقابل، افراد با هیپوتیروئیدیسم (غدد تیروئید کم فعال ) نیز دارای ریسک بیشتری برای شکستگی در لگن هستند.

در هیپرتیروئیدیسم، هورمون‌های تیروئید به طور مستقیم بر تراکم استخوان تأثیر می‌گذارند و می‌توانند باعث کاهش تراکم استخوان شوند. این موضوع می‌تواند به افزایش خطر شکستگی لگن در افراد مبتلا به هیپرتیروئیدیسم منجر شود.

در هیپوتیروئیدیسم، کاهش سطح هورمون‌های تیروئیدی ممکن است باعث کاهش تراکم استخوان شود. همچنین، افراد با هیپوتیروئیدیسم معمولاً دچار خلقیاتی هستند و در نتیجه ممکن است برای انجام فعالیت‌های روزانه خود، نتوانند به میزان کافی فعالیت بدنی داشته باشند که این موضوع نیز می‌تواند باعث کاهش تراکم استخوان و افزایش خطر شکستگی لگن شود.

بنابراین، در صورت مبتلا شدن به هیپرتیروئیدیسم یا هیپوتیروئیدیسم، بهتر است با پزشک خود مشورت کرده و در صورت لزوم، اقدام به درمان این اختلالات کنید تا خطر شکستگی در لگن کاهش یابد.

ارتباط شکستگی در لگن با اختلالات روده

تحقیقات نشان داده‌اند که برخی از اختلالات روده می‌توانند باعث کاهش تراکم استخوان شوند و در نتیجه خطر شکستگی‌های استخوانی از جمله شکستگی لگن را افزایش دهند.

یکی از اختلالات روده که می‌تواند باعث کاهش تراکم استخوان شود، بیماری کلیوی است که در آن بیماری نفروز یا سندروم نفروتیک در کلیه‌ها رخ می‌دهد. این بیماری می‌تواند سبب افزایش سطح فسفات و کاهش سطح کلسیم در خون شود که باعث کاهش تراکم استخوان و افزایش خطر شکستگی‌های استخوانی مانند شکستگی در لگن می‌شود.

بیماران مبتلا به بیماری کرون (یک نوع اختلال التهابی روده) همچنین دارای ریسک بیشتری برای کاهش تراکم استخوان و شکستگی لگن هستند.

در بیماران مبتلا به بیماری کرون، مصرف کورتیکواستروئیدها (مثل پردنیزولون) می‌تواند باعث کاهش تراکم استخوان شود و در نتیجه خطر شکستگی لگن را افزایش دهد. علاوه بر این، بیماری کرون می‌تواند باعث کاهش جذب مواد مغذی مانند کلسیم و ویتامین D در روده شود که می‌تواند نیز باعث کاهش تراکم استخوان و افزایش خطر شکستگی در لگن شود.

بنابراین، در صورت مبتلا شدن به بیماری کلیوی یا بیماری کرون، بهتر است با پزشک خود مشورت کرده و در صورت لزوم، اقدام به درمان این اختلالات کنید تا خطر شکستگی لگن کاهش یابد.

همچنین، افراد مبتلا به اختلالات روده باید توجه ویژه‌ای به تقویت استخوان‌های خود با ترکیبی از مصرف کلسیم و ویتامین D، ورزش منظم و جلوگیری از سقوط با استفاده از وسایل ایمنی داشته باشند.

ارتباط شکستگی لگن با مصرف الکل و دخانیات

مصرف الکل و دخانیات هر دو می‌توانند باعث کاهش تراکم استخوان شوند و در نتیجه خطر شکستگی‌های استخوانی از جمله شکستگی در لگن را افزایش دهند.

مصرف الکل می‌تواند باعث کاهش تراکم استخوان شود، به خصوص در افرادی که مصرف الکل زیادی دارند. مکانیسم دقیق کاهش تراکم استخوان به دلیل مصرف الکل هنوز مشخص نیست، اما واضح است که مصرف الکل می‌تواند به تحریک سیستم اعصاب مرکزی و کاهش جذب کلسیم در استخوان‌ها منجر شود.

مصرف هر نوع الکلی، به طور کلی با افزایش خطر شکستگی لگن مرتبط است. برخی مطالعات نشان داده‌اند که مصرف مکرر و مفرط الکل، با افزایش خطر شکستگی لگن و دیگر شکستگی‌های استخوانی مرتبط است.

به طور کلی، الکل‌هایی که درصد الکل بالاتری دارند، مصرف آنها با افزایش خطر شکستگی لگن مرتبط است. همچنین، مصرف الکل در طولانی مدت و مصرف مفرط الکل نیز با افزایش خطر شکستگی در لگن مرتبط است.

درصد الکل در انواع مختلف نوشیدنی‌های الکلی متفاوت است. برخی از برندهای الکلی که درصد الکل بیشتری دارند عبارتند از:

– ویسکی (Whiskey): حدود 40 تا 50 درصد الکل مضر
– رام (Rum): حدود 40 تا 60 درصد الکل مضر
– ودکا (Vodka): حدود 40 تا 50 درصد الکل مضر
– تکیلا (Tequila): حدود 40 تا 50 درصد الکل مضر
– جین (Gin): حدود 35 تا 50 درصد الکل مضر
– براندی (Brandy): حدود 35 تا 60 درصد الکل مضر
– شراب (Wine): حدود 8 تا 15 درصد الکل مضر
– بیر (Beer): حدود 4 تا 10 درصد الکل مضر

به هر حال، همانطور که قبلاً گفتم مصرف هر نوع الکلی، با افزایش خطر شکستگی لگن و دیگر شکستگی‌های استخوانی مرتبط است و سعی کنید از الکل ها بطور کلی استفاده نکنید زیرا علاوه بر ایجاد مشکلات جسمی در اسلام، مصرف الکل نکوهش شده است و به عنوان یک گناه شناخته می‌شود.

دخانیات نیز موجب کاهش تراکم استخوان می‌شوند. دخانیات شامل ترکیباتی هستند که باعث کاهش جذب کلسیم در استخوان‌ها می‌شوند و در نتیجه می‌توانند باعث کاهش تراکم استخوان و افزایش خطر شکستگی لگن شوند.

بنابراین، برای کاهش خطر شکستگی لگن، بهتر است مصرف الکل و دخانیات را کاهش داده و در صورت امکان، از این مواد اجتناب کنید.

همچنین، برای تقویت استخوان‌های خود، می‌توانید از ترکیبی از مصرف کلسیم و ویتامین D، ورزش منظم و جلوگیری از سقوط با استفاده از وسایل ایمنی استفاده کنید.

تثبیت خارجی استخوان لگن

تثبیت خارجی استخوان لگن یک فرایند جراحی است که در برخی موارد شکستگی لگن در افراد مسن و ضعیف قابل استفاده است. در این فرایند، قطعه‌ای از فلز یا پلاستیک به استخوان لگن اضافه می‌شود تا اجزای استخوان شکسته به هم چسبیده و تثبیت شوند.

تثبیت خارجی استخوان لگن در برخی موارد می‌تواند به کاهش خطر شکستگی‌های لگن در بیماران مسن و ضعیف کمک کند. این فرایند جراحی در مواردی که شکستگی لگن به دلیل ضعف استخوان، افزایش خطر شکستگی از طریق سقوط یا نارسایی عضلات وجود دارد، مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین، تثبیت خارجی استخوان لگن ممکن است در بیمارانی که به دلیل شرایط پزشکی دیگر نمی‌توانند به طور کامل به فعالیت‌های روزانه خود بازگردند، استفاده شود.

با این حال، تثبیت خارجی استخوان لگن همیشه به عنوان راه حل نهایی برای کاهش خطر شکستگی در لگن در بیماران مسن و ضعیف پیشنهاد نمی‌شود.

این فرایند جراحی ممکن است با مشکلات جانبی همراه باشد و به دلیل اینکه بیماران مسن و ضعیف ممکن است مشکلات بیشتری در طی فرایند جراحی داشته باشند، بعضی از پزشکان ممکن است ترجیح دهند از روش‌های دیگر برای کاهش خطر شکستگی لگن استفاده کنند، مانند تقویت استخوان‌ها با مصرف کلسیم و ویتامین D، ورزش منظم و جلوگیری از سقوط با استفاده از وسایل ایمنی. در هر صورت، تصمیم نهایی در مورد نوع درمان شکستگی در لگن باید با پزشک شما تعیین شود.

کشش اسکلتی

کشش اسکلتی نیز مانند مصرف الکل و دخانیات می‌تواند باعث کاهش تراکم استخوان شود و در نتیجه خطر شکستگی‌های استخوانی از جمله شکستگی لگن را افزایش دهد.

کشش اسکلتی به شدت به عواملی مانند تغذیه نامناسب و فعالیت بدنی نامناسب مرتبط است. درواقع، کشش اسکلتی به مرور زمان می‌تواند باعث کاهش تراکم استخوان شود و خطر شکستگی‌های استخوانی را افزایش دهد.

برای مثال، افرادی که برای مدت طولانی در حال نشستن در مقابل کامپیوتر هستند و کمتر به ورزش می‌پردازند، از خطر کاهش تراکم استخوان و شکستگی لگن بیشتری برخوردارند.

بنابراین، برای کاهش خطر شکستگی لگن، بهتر است به فعالیت بدنی منظم و تغذیه سالم توجه کنید. ورزش منظم، به خصوص فعالیت‌هایی مانند پیاده‌روی، شنا، یوگا و ورزش‌های مقاومتی می‌تواند به تقویت استخوان‌ها کمک کند.

همچنین، مصرف مواد غذایی غنی از کلسیم و ویتامین D، مانند شیر، ماهی، تخم مرغ و سبزیجات تازه، نیز می‌تواند به تقویت استخوان‌ها کمک کند.

در نهایت، جلوگیری از کشیدن اسکلتی نیز می‌تواند باعث کاهش خطر شکستگی لگن شود. از طرفی، اگر شما به دلیل شرایط پزشکی دیگر نمی‌توانید ورزش منظم داشته باشید، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید و راهکارهایی را برای کاهش خطر شکستگی لگن پیشنهاد بگیرید.

رژیم غذایی نامناسب و شکستگی لگن سالمند

رژیم غذایی نامناسب می‌تواند باعث کاهش تراکم استخوان شود و در نتیجه خطر شکستگی‌های استخوانی از جمله شکستگی لگن را افزایش دهد، به خصوص در بین سالمندان که استخوان‌های ضعیفی دارند.

برای کاهش خطر شکستگی لگن، بهتر است از رژیم غذایی سالم و غنی از مواد مغذی پیروی کنید. رژیم غذایی سالم شامل مواد غذایی زیر است:

– کلسیم: مواد غذایی غنی از کلسیم مانند شیر، ماهی، تخم مرغ، سبزیجات تازه و دارای کلسیم هستند. برای سالمندان، مصرف روزانه 1200-1500 میلی‌گرم کلسیم توصیه می‌شود.

– ویتامین D: ویتامین D کمک می‌کند تا کلسیم به درستی در جذب شود. مواد غذایی غنی از ویتامین D مانند ماهی، تخم مرغ، شیر، محصولات لبنی و غذاهای غنی شده با ویتامین D هستند. اما، بسیاری از سالمندان به دلیل عدم توانایی در سنتز ویتامین D از نور خورشید، نیاز به مصرف مکمل‌های ویتامین D دارند.

– پروتئین: مصرف پروتئین به تقویت استخوان‌ها کمک می‌کند. مواد غذایی غنی از پروتئین مانند ماهی، گوشت، تخم مرغ، لبنیات و سبزیجات تازه هستند.

– فیبر: مصرف مواد غذایی دارای فیبر مانند سبزیجات، میوه و غلات کمک می‌کند تا جذب مواد مغذی بهبود یابد.

به علاوه، مصرف مواد غذایی نامناسبی مانند غذاهای پرچربی که باعث افزایش وزن و کاهش تراکم استخوان می‌شوند، باید کاهش داده شود. همچنین، مصرف مواد شیمیایی غذایی و نوشیدنی‌های شیرین نیز باید محدود شود.

به طور کلی، رژیم غذایی سالم و مناسب می‌تواند به تقویت استخوان‌ها و کاهش خطر شکستگی لگن در سالمندان کمک کند. با این حال، برای تعیین رژیم غذایی مناسب و مشاوره با پزشک خود در مورد مصرف مکمل‌های مختلف، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.

عدم تحرک  و شکستگی لگن سالمند

عدم تحرک و سکون دراز مدت می‌تواند باعث کاهش تراکم استخوان شود و در نتیجه خطر شکستگی‌های استخوانی از جمله شکستگی لگن را افزایش دهد، به خصوص در سالمندان که استخوان‌های ضعیفی دارند.

تحرک بدنی منظم می‌تواند به تقویت استخوان‌ها کمک کند و خطر شکستگی لگن را کاهش دهد. درواقع، ورزش‌های منظم مانند پیاده‌روی، شنا، یوگا و ورزش‌های مقاومتی می‌توانند به تقویت استخوان‌ها کمک کنند و در نتیجه خطر شکستگی لگن را کاهش دهند.

به علاوه، تحرک بدنی می‌تواند به بهبود تعادل و کاهش خطر سقوط کمک کند. سالمندان می‌توانند با انجام تمرینات تقویتی عضلات پا و تعادل، خطر سقوط را کاهش داده و در نتیجه، خطر شکستگی لگن را کاهش دهند.

بنابراین، برای کاهش خطر شکستگی لگن در سالمندان، بهتر است به فعالیت بدنی منظم و تمرینات تقویتی عضلات پا و تعادل توجه کنید. با این حال، پیش از شروع هرگونه برنامه ورزشی، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که می‌توانید ورزش مناسبی را برای خود انتخاب کنید و از خطر صدمه دیدن جلوگیری کنید.

عوارض جانبی شکستگی لگن

شکستگی لگن یک مشکل جدی است و می‌تواند عوارض جانبی مهمی داشته باشد. بعضی از عوارض جانبی شکستگی لگن عبارتند از:

1. درد شدید: شکستگی لگن ممکن است با درد شدیدی همراه باشد که به طور قابل توجهی می‌تواند کیفیت زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد.
2. محدودیت حرکتی: شکستگی لگن می‌تواند باعث محدودیت حرکتی شدید شود و فرد را از انجام فعالیت‌های روزمره مانند راه رفتن و حتی بلند شدن از صندلی بازدارد.
3. خطر عفونت: شکستگی لگن می‌تواند با خطر عفونت جراحی همراه باشد که ممکن است به دلیل عدم توانایی بدن در مقابل عفونت، خطرناک باشد.
4. خونریزی داخلی: شکستگی لگن ممکن است به خونریزی داخلی منجر شود که مشکل جدی دیگری است و نیاز به درمان فوری دارد.
5. اختلالات روانی: شکستگی لگن می‌تواند باعث افزایش استرس و اضطراب شود و در برخی موارد باعث افزایش خطر افسردگی و اختلالات دیگر روانی شود.

بنابراین، شکستگی لگن یک مشکل جدی است و نیاز به درمان فوری دارد. در صورت شکستگی لگن، بهتر است سریعا به پزشک خود مراجعه کنید تا درمان مناسب را شروع کنید و از عوارض جانبی آن جلوگیری کنید.

چه کسانی در معرض شکستگی لگن می باشد ؟

شکستگی لگن اغلب در سالمندان و افرادی که استخوان‌های ضعیفی دارند رخ می‌دهد. برخی از عواملی که می‌توانند خطر شکستگی لگن را افزایش دهند عبارتند از:

1. سن: با پیشرفت سن، استخوان‌ها کمتر تراکم پیدا می‌کنند و در نتیجه خطر شکستگی لگن افزایش می‌یابد.
2. جنسیت: زنان بیشتر از مردان در معرض خطر شکستگی لگن هستند، به دلیل استخوان‌های نسبتاً ضعیف‌تری که دارند.
3. سابقه خانوادگی: در صورتی که در خانواده شما شکستگی لگن وجود داشته باشد، خطر شکستگی لگن برای شما بیشتر است.
4. کاهش تراکم استخوان: بیماری‌هایی مانند اوستئوپروز (به اصطلاح بیماری استخوان پوکی) و پادتن (کاهش تراکم استخوان) می‌توانند باعث کاهش تراکم استخوان شوند و در نتیجه خطر شکستگی لگن را افزایش دهند.
5. مصرف برخی داروها: مصرف برخی داروها مانند کورتیکواستروئیدها و آنتی‌دپرسانت‌ها می‌تواند باعث کاهش تراکم استخوان شود و در نتیجه خطر شکستگی لگن را افزایش دهد.
6. سابقه سقوط: سابقه سقوط می‌تواند نشانه‌ای از عدم تعادل و عدم مهارت در حرکت باشد و در نتیجه خطر شکستگی لگن را افزایش می‌دهد.

بنابراین، افرادی که سن بالای ۶۵ سال دارند، زنان، افرادی با سابقه خانوادگی شکستگی لگن، افرادی با کاهش تراکم استخوان و افرادی که مصرف داروهایی با خطر کاهش تراکم استخوان دارند، بیشتر در معرض خطر شکستگی لگن قرار دارند.

فیزیوتراپی و شکستگی لگن

شکستگی لگن یک مصدومیت جدی است که نیاز به درمان ویژه دارد. فیزیوتراپی می‌تواند برای بهبود عملکرد حرکتی و کمک به بازگشت به فعالیت‌های روزانه مفید باشد.

هدف اصلی فیزیوتراپی برای شکستگی لگن، افزایش قدرت عضلات و ایجاد انعطافپذیری در منطقه درمانی است. این کار با استفاده از تمرینات انعطاف‌پذیری، تقویت عضلات و تمرینات کاربردی میسر است.

تمرینات فیزیوتراپی باید با توجه به وضعیت و شدت شکستگی لگن تعیین شود. با توجه به میزان درد و میزان تحمل بیمار، فعالیت‌های فیزیکی آرام و بدون بار، مانند تمرینات استقامتی، تمرینات انعطافی، تمرینات تعادل و تمرینات تقویت عضلانی انجام می‌شود.

تمرینات فیزیوتراپی برای شکستگی لگن شامل تمرینات زیر می‌شود:

1. تمرینات انعطافی و کششی برای بهبود انعطافپذیری عضلات و افزایش محدودیت حرکتی.
2. تمرینات تعادلی و پایداری برای بهبود تعادل بیمار و کمک به جلوگیری از افتادن.
3. تمرینات تقویتی برای تقویت عضلات پایین بدن و بهبود استقامت.
4. تمرینات هیدرولیکی و ماساژ برای کمک به کاهش درد و التیام بافت‌های ناحیه درمانی.

با انجام تمرینات فیزیوتراپی با هدف بهبود عملکرد حرکتی و تقویت عضلات، بازگشت به فعالیت‌های روزانه بیمار تسریع می‌شود. ولی برای انجام تمرینات فیزیوتراپی بهتر است حتماً با پزشک معالج صحبت کنید و با توجه به وضعیت فیزیکی بیمار، برنامه تمرینی مناسب تعیین شود.

سوالات متداول

1. شکستگی در لگن چیست؟

شکستگی لگن یک مصدومیت جدی است که در آن شکستگی در یکی از استخوان‌های لگن ایجاد می‌شود.

2. علائم شکستگی در لگن چیست؟

علائم شکستگی لگن شامل درد شدید در منطقه لگن، محدودیت حرکت، عدم توانایی در حمل و جابجایی و نفوذ خون به منطقه شکستگی می‌شود.

3. عوامل خطر ابتلا به شکستگی در لگن چیست؟

عوامل خطر ابتلا به شکستگی لگن شامل سن بالا، استفاده از داروهایی که باعث کاهش استحکام استخوان‌ها می‌شوند، آسیب‌های قبلی در منطقه لگن و بیماری‌های مرتبط با استخوان مانند اوستئوپروزیس است.

4. چه عوارضی می‌تواند از شکستگی لگن برجای بماند؟

عوارضی مانند نارسایی عضلات پایین بدن، ناتوانی در حرکت، التهاب مفصل و سایر مشکلات عملکردی می‌تواند از شکستگی لگن برجای بماند.

5. شکستگی در لگن چگونه تشخیص داده می‌شود؟

برای تشخیص شکستگی لگن، پزشک با استفاده از رادیولوژی، اشعه X و CT Scan، عکس‌برداری از منطقه لگن را بررسی می‌کند.

6. درمان شکستگی در لگن چگونه است؟

درمان شکستگی لگن شامل استراحت به مدت چند هفته، جراحی، فیزیوتراپی و داروهای ضد درد است.

7. آیا شکستگی در لگن نیاز به جراحی دارد؟

بسته به شدت شکستگی، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد، اما در برخی موارد، درمان از نوع غیرجراحی ممکن است کافی باشد.

8. چه زمانی پس از شکستگی لگن می‌توان به فعالیت‌های روزانه بازگشت کرد؟

زمان بازگشت به فعالیت‌های روزانه بستگی به شدت و نوع شکستگی و درمان انجام شده دارد و باید توسط پزشک معالج تعیین شود.

9. آیا شکستگی در لگن می‌تواند تکرار شود؟

بله، شکستگی لگن می‌تواند تکرار شود، به خصوص در افراد با استخوان‌های ضعیف.

10. آیا شکستگی در لگن می‌تواند منجر به اختلالات عملکردی شود؟

بله، شکستگی لگن می‌تواند منجر به اختلالات عملکردی شود، به خصوص در افراد با سن بالا.

11. آیا شکستگی در لگن می‌تواند منجر به مشکلات روانی شود؟

بله، شکستگی لگن می‌تواند منجر به مشکلات روانی مانند افسردگی و اضطراب شود.

12. آیا شکستگی در لگن می‌تواند منجر به مشکلات جنسی شود؟

بله، شکستگی لگن می‌تواند منجر به مشکلات جنسی مانند کاهش نشاط جنسی و مشکلات در روابط جنسی شود.

13. آیا شکستگی در لگن می‌تواند در زنان باردار مشکل ایجاد کند؟

بله، شکستگی لگن می‌تواند در زنان باردار مشکل ایجاد کند و باید توسط پزشک معالج بررسی شود.

14. آیا ورزشکاران در معرض بیشترین خطر ابتلا به شکستگی در لگن هستند؟

بله، ورزشکارانی که به ورزش‌هایی مانند فوتبال، هاکی یا اسکیت می‌پردازند، در معرض بیشترین خطر ابتلا به شکستگی لگن هستند.

15. آیا افرادی که دارای استخوان‌های ضعیف هستند، بیشتر از دیگران در معرض خطر شکستگی لگن هستند؟

بله، افرادی که دارای استخوان‌های ضعیف هستند، مانند افراد مبتلا به اوستئوپروزیس، بیشتر در معرض خطر شکستگی در لگن هستند.

• با ما تماس بگیرید: ۰۲۱۶۶۵۸۱۸۳۳
• اینستاگرام مرکز زی با مهر: zibamehr.nurse