آبله میمونی

همه آنچه که باید در مورد آبله میمونی بدانید:

آبله میمونی در حال حاضر در بیش از 25 کشور در سراسر جهان شیوع پیدا کرده است. مقامات بهداشتی در اغلب کشورها این بیماری را که به عنوان یک اپیدمی جهانی است دست کم نمی گیرند، اما هشدارهای جدی نیز در مورد آن نمی دهند.

چرا که ویروس آبله مسئول آبله میمون شباهت چندانی با ویروس کووید ندارد و مهم تر از آن، ظرفیت انتقال این بیماری به طور قابل توجهی کمتر است.

از این رو، موسسات بهداشت و سلامتی اطمینان می‌دهند که در مورد این بیماری به قرنطینه و محدودیت‌های گسترده نیازی نیست. اما آبله میمون چگونه شیوع پیدا می کند؟ راه های انتقال آن چیست؟ درمان آبله میمون چگونه انجام می شود؟ و … .

راه‌های انتقال آبله میمون

آبله میمونی یک عفونت ویروسی نادر است که معمولاً در جنگل های مرکز و غرب آفریقا یافت می شود. منشاء این بیماری در حیوانات است، اما در 50 سال گذشته در انسان نیز گزارش شده است.

به طور کلی، آبله میمون به راحتی شیوع گسترده ای پیدا نمی کند، زیرا برای ورود ویروس به بدن نیاز به تماس فیزیکی بسیار نزدیک دارد. عفونت می تواند از طریق تماس با مایعات بدن و قطرات تنفسی افراد آلوده با پوست، چشم، بینی یا دهان رخ دهد.

همچنین می تواند از طریق تماس طولانی مدت با اشیاء آلوده مانند لباس، ملحفه و حوله بیمار نیز منتقل گردد.

بیماری که آبله میمونی ایجاد می کند معمولاً خود محدود شونده است. یعنی اکثر افراد آلوده در عرض چند هفته بدون نیاز به درمان بهبود می یابند. با این حال، این بیماری می تواند کودکان خردسال، زنان باردار و افراد دچار سیستم ایمنی ضعیف را شدیدتر تحت تاثیر قرار دهد.

درمان آبله میمونی چیست؟

درمان آبله میمونی چیست؟

درمان آبله میمونی چیست؟

این بیماری معمولاً خود محدود شونده است، به این معنی که علائم معمولاً بدون نیاز به درمان در عرض 2-3 هفته از بین می روند. برخی از افراد ممکن است برای درمان عفونت های ثانویه و درد موضعی به آنتی بیوتیک و مسکن نیاز داشته باشند.

اگرچه واکسن جدیدی برای پیشگیری از آبله میمونی تایید شده و نشان داده است که بدن را از این بیماری محافظت می کند. اما این واکسن ها به طور گسترده در مناطق مختلف جهان در دسترس نیستند.

چه کسانی بیشتر در معرض خطر ابتلا به آبله میمونی هستند؟

آبله میمونی

چه کسانی بیشتر در معرض خطر ابتلا به آبله میمونی هستند؟

آبله میمونی می تواند هر فردی را که در تماس نزدیک و طولانی مدت با فرد آلوده یا وسایل او باشد، تحت تاثیر قرار دهد. افراد در معرض خطر بالای عفونت شامل کارکنان مراقبت های بهداشتی، اعضای خانواده و سایر تماس های نزدیک مانند شرکای جنسی هستند.

سایر گروه های پرخطر برای بیماری شدید آبله میمون عبارتند از: زنان باردار، کودکان خردسال و افراد سرکوب شده سیستم ایمنی. این گروه ها باید به صورت ویژه ای برای جلوگیری از عفونت محافظت شوند.

آیا ممکن است آبله میمون یک بیماری همه گیر جدید مانند کووید-19 باشد؟

خیر- آبله میمون نیاز به تماس شخصی نزدیک با فرد مبتلا یا وسایل او دارد، بنابراین به راحتی شیوع پیدا نمی کند. اگرچه انتقال تنفسی آن امکان پذیر است، اما می دانیم که انتقال به این شیوه تنها از طریق قطرات بزرگی اتفاق می افتد که در هوا باقی نمی مانند یا مسافتی طولانی طی نمی کنند.

این بدان معناست که این بیماری تنها از طریق تماس نزدیک و صمیمی با یک فرد آلوده، مانند بوسیدن یا تماس جنسی پوست به پوست، قابل سرایت است.

بنابراین، بر خلاف کووید-19، نمی‌توان از هم اتاقی فرد مبتلا به آن مبتلا شد. برای پراکنده کردن ویروس نیازی به تهویه هوا نیست و استفاده از ماسک در محیط‌های بسته، محدود و شلوغ ضروری نمی باشد.

آبله میمون

آبله میمون

در صورتی که مشکوک به آبله میمونی شدیم چکار کنیم؟

در این مورد مهم است که افراد علائم را گزارش کنند و اقدامات احتیاطی را برای جلوگیری از انتقال احتمالی به افراد دیگر، به ویژه افرادی که در معرض خطر بالای ابتلا به بیماری هستند، انجام دهند.

  • – اگر متوجه هر گونه ضایعات یا بثورات غیرعادی شدید، فورا با پزشک یا سایر ارائه دهندگان خدمات مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.
  • – سعی کنید ضایعه یا بثورات را لمس نکنید. این مسئله می تواند باعث گسترش بیماری شود.
  • – ملافه یا هر وسیله شخصی فرد آلوده ای که با او در تماس بوده اید را بشویید.
  • – دست های خود را مرتب بشویید.
  • – از تماس فیزیکی نزدیک، از جمله تماس جنسی یا تماس های دیگر خودداری کنید.
    – هر فردی که علائم مشکوک، احتمالی یا تایید شده آبله میمون را دارد باید تا حد امکان خود را قرنطینه کند تا زمانی که علائم بیماری از بین بروند.
  • – به ویژه، فاصله خود را با زنان باردار، کودکان خردسال و افراد دارای نقص ایمنی حفظ کنید.
  • – بسیار بعید است که شما به آبله میمون مبتلا شده باشید، اگر با کسی که دارای علائم آبله میمون است، تماس نزدیک نداشته باشید (مانند لمس کردن پوست او یا استفاده از تخت مشترک). یا اگر اخیراً به غرب یا مرکز آفریقا سفر نکرده باشید!

آیا آبله میمون یک بیماری کشنده است؟

در بیشتر موارد، آبله میمونی کشنده نیست. در واقع این بیماری، برای بزرگسالان نباید خیلی خطرناک باشد. به گفته ISS، موسسه ملی بهداشت، این بیماری به طور خود به خود در یک یا دو هفته برطرف می شود .

با این حال، اگر آبله میمون کودکی را مبتلا کند، باید وضعیت را تحت نظر داشت. در کودکان، سیر بیماری می تواند جدی تر باشد، بنابراین خوب است در صورت تشدید علائم بلافاصله به مقامات ذیصلاح اطلاع داده شود.

دو گونه از این ویروس در آفریقا شناسایی شده است. اولی، آبله میمون کنگو، در یک نفر از هر 10 نفر کشنده است. نوع دوم، سویه غرب آفریقا، دارای مرگ و میر 1 در 100 است. در حال حاضر، تنها مواردی از ویروس های متعلق به سویه دوم، یعنی نوع کم کشنده تر، در جهان وجود دارد.

نشانه‌های آبله میمون در کودکان

آبله میمونی چیز جدیدی نیست: در حالی که آبله انسان از اوایل دهه 1980 ریشه کن شده است، اما آبله حیوانات هنوز هم وجود دارد، به ویژه در برخی مناطق آفریقا.

سرایت انسانی، چه از حیوانی به انسان و چه از انسان به انسان دیگر، چندان گسترده نیست، و چیزی که امروزه شگفت آور است، دقیقاً سرعت انتشار ویروس آبله میمون در بین مردم می باشد.

اما آیا آبله میمون برای نوزادان و کودکان می تواند باعث نگرانی شود؟

به گفته کارشناسان، هیچ دلیلی برای نگرانی در مورد این بیماری وجود ندارد. موارد آن در اغلب کشورها را می توان روی انگشتان یک دست شمارش کرد و هیچ یک از آنها در وضعیت جدی قرار ندارند. در حال حاضر جامعه علمی از نزدیک روند تکامل عفونت را دنبال می کند.

نشانه‌های آبله میمونی در کودکان

بزرگسالان متولد شده قبل از دهه 1980 در برابر آبله واکسینه می شوند و همچنین محافظت خوبی در برابر آبله میمون دارند. اما برای افراد زیر چهل سال و بنابراین برای کودکان این شرایط یکسان نیست.

علائم و نشانه های این بیماری شامل تب، درد مفاصل، سردرد، تورم غدد لنفاوی و البته بثورات پوستی است. این بیماری معمولاً ظرف چند هفته و حداکثر سه هفته از بین می‌رود.

هر چند که در این مورد زنگ هشدار برای موارد حاد آبله میمونی در بین کودکان زیر 10 سال به صدا درآمده است. اما در واقع داده ها نشان می دهد که این روند کاملاً مطابق با آمار سال های گذشته است. به همین دلیل نیازی به ترس و وحشت بی دلیل نیست و امروزه آبله میمون تحت کنترل است.

واکسن‌ها و درمان‌های موجود برای مقابله با آبله میمونی

در حال حاضر هیچ پروتکل واقعی برای درمان آبله میمونی وجود ندارد. اخیراً برخی از داروهای ضد ویروسی مانند Tecomivirat تأیید شده اند که به توقف انتقال سلولی ویروس کمک می کنند.

در بیشتر موارد، این بیماری به طور خود به خود در حداکثر دو هفته بهبود می یابد. از طرفی طبق گفته سازمان جهانی بهداشت، واکسن ضد آبله انسانی در 85 درصد موارد مؤثر به نظر می‌رسند. بنابراین کسانی که در گذشته واکسن آبله را دریافت کرده اند از محافظت خوبی در برابر این بیماری نیز برخوردار هستند.

واکسیناسیون آبله انسانی در دهه 1970 پس از ریشه کنی بیماری و از بین رفتن ذخایر واکسن به دلایل ایمنی به حالت تعلیق درآمد. با این حال، یک واکسن اصلاح شده یا ضعیف شده وجود دارد، واکسن سویه آنکارا، که در سال 2019 مجاز شد.

این واکسن، تلقیح ویروس ضعیف شده را فراهم می کند. برخلاف نسل قدیم، اثری روی پوست باقی نمی گذارد. نام تجاری این واکسن Imvanex است و در افرادی که هرگز علیه آبله واکسینه نشده اند نیاز به تزریق دوبار با فاصله 28 روز دارد.

آبله میمونی

آبله میمونی

چگونه از ابتلا به این بیماری پیشگیری کنیم؟

بهترین سلاح برای مبارزه با این بیماری پیشگیری است. قوانین و نکاتی وجود دارد که باید رعایت کنید تا خطر ابتلا به این بیماری را به حداقل برسانید. قوانین همانهایی هستند که بسیاری حتی در طول کووید آموخته اند.

بنابراین شستن مکرر دست ها به مدت چند دقیقه و رعایت بهداشت شخصی بسیار مهم است. استفاده از ژل ها و محلول های ضدعفونی کننده که ویروس ها و باکتری ها را از سطوح از بین می برند نیز ضروری هستند.

علاوه بر این، در صورت مشاهده علائم، به خصوص در صورت یا نزدیک اندام تناسلی، ضروری است که فوراً به پزشک خود اطلاع دهید. انجام این کار می تواند بیماری را شناسایی کرده و عفونت را به موقع متوقف کند.

تشخیص بالینی که برای این بیماری باید در نظر گرفته شود مشابه بیماری هایی مانند آبله مرغان، سرخک، عفونت های باکتریایی، گال، سیفلیس و آلرژی های دارویی است.

لنفادنوپاتی (بزرگ شدن غدد لنفاوی) ممکن است یک ویژگی بالینی در تشخیص آبله میمونی از آبله مرغان یا آبله “انسانی”، به ویژه در مرحله پرودرمال بیماری و به ویژه در ناحیه گردن یا کشاله ران باشد. تأیید آبله میمون به نوع و کیفیت نمونه و نوع آزمایش بستگی دارد. در این مورد آزمایش PCR تا حد زیادی قابل اعتمادترین گزینه است.

شما می توانید جهت ارتباط بیشتر با مرکز پرستاری زی با مهر، با اینستاگرام ما نیز همراه باشید: zibamehr.nurse

مرکز پرستاری زی با مهر

مرکز مراقبت پرستاری در منزل زی با مهر دارای مجوز رسمی از وزرارت بهداشت و با بهره گیری از پرستاران متخصص، کارآزموده و با سابقه، بصورت 24 ساعت شبانه روز در تمامی روزهای سال و ایام تعطیل، در خدمت شما عزیزان می باشد. شما می توانید جهت دریافت اطلاعات پرستار سالمند ، پرستار کودک ، مراقبت از سالمند ، پرستار کرونا ، پرستار معلول ، پرستار بیمار، پرستار ارزان،  پرستار روزانه، پرستار شبانه روزی ، تزریقات، اعزام پزشک و اطلاع از دستمزد پرستار در منزل و دریافت قیمت دستگاه اکسیژن ساز با ما در ارتباط باشید و مشاوره رایگان دریافت کنید. تلفن تماس و مشاوره رایگان: ۰۲۱۶۶۵۸۱۸۳۳ الی 5

نوشته قبلی
نوشته بعدی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *